ਡੀਪ ਫਰਾਈਡ ਫੂਡਜ਼: ਸਮੋਸੇ, ਪਕੌੜੇ, ਫ੍ਰੈਂਚ ਫਰਾਈਜ਼ ਜਾਂ ਚਿਪਸ, ਡੀਪ ਫਰਾਈਡ ਫੂਡਜ਼ ਵਿੱਚ ਟ੍ਰਾਂਸ ਫੈਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਜਿਗਰ ਨੂੰ ਫੈਟੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਗੈਰ-ਅਲਕੋਹਲਿਕ ਫੈਟੀ ਜਿਗਰ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਵੱਧ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਭੋਜਨ ਜਿਗਰ ਨੂੰ ਸੋਜ ਅਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੇ ਹਨ।
ਲਾਲ ਮੀਟ: ਮਟਨ ਅਤੇ ਬੀਫ ਵਰਗੇ ਲਾਲ ਮੀਟ ਵਿੱਚ ਉੱਚ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਜ਼ਮ ਕਰਨਾ ਜਿਗਰ ਲਈ ਇੱਕ ਭਾਰੀ ਕੰਮ ਹੈ। ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਜੇਕਰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਜਿਗਰ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਲਾਲ ਮੀਟ ਇਸਦਾ ਬੋਝ ਵਧਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਸੰਤੁਲਨ ਵਿੱਚ ਸੇਵਨ ਕਰਨਾ ਬਿਹਤਰ ਹੈ।
ਖੰਡ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਪਦਾਰਥ: ਕੋਲਡ ਡਰਿੰਕਸ, ਪੈਕਡ ਜੂਸ ਜਾਂ ਫਲੇਵਰਡ ਐਨਰਜੀ ਡਰਿੰਕਸ ਵਿੱਚ ਫਰੂਟੋਜ਼ ਦੀ ਉੱਚ ਮਾਤਰਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਜਿਗਰ ਵਿੱਚ ਚਰਬੀ ਇਕੱਠੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਇਸਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਮਿੱਠੇ ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਪਦਾਰਥ ਪੀਣ ਨਾਲ ਫੈਟੀ ਜਿਗਰ ਅਤੇ ਇਨਸੁਲਿਨ ਪ੍ਰਤੀਰੋਧ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਵਧਦੀ ਹੈ।
ਪ੍ਰੋਸੈਸਡ ਭੋਜਨ: ਪੀਜ਼ਾ, ਬਰਗਰ, ਸੌਸੇਜ ਅਤੇ ਇੰਸਟੈਂਟ ਨੂਡਲਜ਼ ਵਰਗੇ ਪ੍ਰੋਸੈਸਡ ਭੋਜਨ ਪ੍ਰੀਜ਼ਰਵੇਟਿਵ, ਨਮਕ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਸਿਹਤਮੰਦ ਚਰਬੀ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਜਿਗਰ ਦੇ ਕੁਦਰਤੀ ਕਾਰਜ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਿਗਰ ਦੀ ਸੋਜਸ਼ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਸ਼ਰਾਬ: ਭਾਵੇਂ ਸ਼ਰਾਬ ਨੂੰ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਪੀਤਾ ਜਾਵੇ, ਇਹ ਜਿਗਰ ਦੇ ਸੈੱਲਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਣ ਨਾਲ ਜਿਗਰ ਸਿਰੋਸਿਸ ਵਰਗੀਆਂ ਗੰਭੀਰ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ, ਸ਼ਰਾਬ ਨੂੰ ਸੀਮਾ ਦੇ ਅੰਦਰ ਰੱਖਣਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।
ਵਾਧੂ ਨਮਕ: ਨਮਕ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਪਰ ਇਸਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੇਵਨ ਕਰਨ ਨਾਲ ਜਿਗਰ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਦੀ ਧਾਰਨਾ ਅਤੇ ਸੋਜ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜੰਕ ਫੂਡ, ਨਮਕੀਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਸੈਸਡ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਨਮਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਜਿਗਰ ਨੂੰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦਾ ਹੈ।
